شعر شمارۀ 9 / عادل بیابانگرد جوان

همه چیزی تا رسیدن تو / تازه خواهد ماند؛ / این سیب‎های نَشسته / این هندوانه که شاید / سفیدی دندان‎های تو را می طلبد...

9 

این سیب‎ها را نَشُسته‎ام

تا برسی، رنگ و بوی‎شان

تازه خواهد بود،

این هندوانه را قاچ نکرده‎ام

تا برسی بهتر است در یخچال بماند همین طور خُنَک،

نان تازه برای صبحانه

خوب شد یادم آمد

تا برسی روی میز خواهد بود

                              داغِ داغ

همه چیزی تا رسیدن تو

تازه خواهد ماند؛

این سیب‎های نَشسته

این هندوانه که شاید

سفیدی دندان‎های تو را می طلبد...

تازه خواهد ماند همه چیزی تا رسیدن تو لابد

نه، این سفیدی کپک نیست

می خندم و رو برمی‎گردانم

تو خواهی رسید

تا رسیدن تو

همه چیزی تازه خواهد ماند.

برگرفته از مجموعه شعرِ "نام‎مان در هوا سرگردان است"، عادل بیابانگرد جوان، تهران، انتشارات نیلوفر، 1392