رشک به دریا / شعر به دو زبان فارسی و انگلیسی / مجید نفیسی

خانه‌بدوشی و تباهی 

مرا نشانه گرفته 

اما فکرِ کارهای ناتمام 

نمی‌گذارد توقف کنم.

 رشک به دریا 

ای دریا! 

چرا نمی‌توانم

مثل تو باشم؟

آسمان بغرد

یا زمین بلرزد 

تو سرِ جایت ایستاده‌ای 

و می‎گذاری مرغان ماهیخوار و

کاکائی‎ها 

بر فرازت بال بگشایند 

و ماهیان قزل‌آلا و دلفین‎ها

در آغوشت دُم بجنبانند. 

خانه‌‎بدوشی و تباهی 

مرا نشانه گرفته 

اما فکرِ کارهای ناتمام 

نمی‌گذارد توقف کنم.

ایکاش من 

مثل تو بودم 

تا از کنارِ

نیمکت‎های ساحلی که می‎گذشتم 

میتوانستم به خانه‌بدوشان

لبخند زنم 

و دست به سویشان دراز کنم. 

ششم فوریه 2014

Envying the Sea 

By: Majid Naficy

!Oh, sea 

?Why can’t I be like you 

If the sky roars 

Or the earth trembles 

You stay in place 

And let seagulls and pelicans 

Open their wings over you 

And trouts and dolphins 

Shake their tails in your bosom 

Homelessness and decay 
Are aiming at me  

  But the thought of unfinished works

.Does not let me stop

I wish I were like you 

So when passing by beach benches

I could smile at the homeless 

And extend my hand to them. 

   

February 6, 2014