سه سال از درگذشت زنده یاد سیمین بهبهانی، شاعر
پرکار و هوشمند و خوش قریحه شعر فارسی میگذرد. سیمین در طول عمر پر بار و سازنده اش بیش
از 600 غزل سرود که در 20 جلد کتاب منتشر شده اند.
بیست و هشتم مرداد ماه، افزون بر آن که یادآور
سالگرد کودتای 28 مرداد 1332 است، یادآور 28 مرداد 1393 سال درگذشت بزرگ بانوی شعر
معاصر ایران و عضو فعال کانون نویسندگان ایران است. شعرهای سیمین بهبهانی شامل
موضوعاتی هم‌چون عشق به وطن، انقلاب، جنگ، مصیبت های طبیعی، فقر، تن‌فروشی، آزادی
بیان و حقوق برابر برای زنان است. سیمین به خاطر سرودن غزل در وزن‌های بی سابقه یا
ابداعی به نیمای غزل شهره گشت. سیمین نه تنها بخاطر ارزش های هنری اشعار که بخاطر
حساسیت های فوق العاده اش به شرایط ناهنجار زنان و مردان و کودکان ایران، و طنین
افکن کردن صدای دادخواهی اش، از مراکز بزرگ جهانی به دریافت جوایز ارزنده ای نائل
شد.
سیمین بهبهانی در مصاحبهای تلویزیونی گفت:
"دیگر
قادر به دیدن نیستم، چشمهایم فقط دِکوراند"
بهارانه / پرتو نوری علا
برای
سیمین بهبهانی و چشمهایش
چشمهایت سیرابِ
شبنم
از آغوش شب، به دَرمیآیند
و نگاهت - تُرد وُ تازه-
پخش میشود در
گسترۀ افق
که هنوز هِلال ماه در خود دارد.
به قطره بارانی جوانه میزند درخت
و ساقه شکسته عشق
در نگاهِ بیتابِ تو سبز میشود؛
نهانخانۀ چشمت
رازِ تداوم ِ هستی را می داند.
فواصل ِ مکدّر و سنگهای تیزِ
کُشنده
از برابر دیدگانت میگریزند
زیرا سرودههات - منتشر در باد-
سرشتِ دریا را کامل کرده است.
گوهرانِ شبتاباند چشمهایت
که میافروزند
ستارههای خاموش را
تا مرغانِ گم کرده لانه
در جغرافیای سرانگشتانت از نو خانه بسازند.
تا تیرگی، بیداریِ چشمت را نیآشوبد
پرتو نوری،
سر کشیده از لابلایی برگها
بر مَقدَمات بهار
میپاشَد؛
جهان، تازگی آغاز کرده است.
اینک تو می آیی شانه به شانهی خورشید
و از پسِ پشتِ پلکات،
زندگی را نفس میکشی؛
خوشا آذرخش
مُروارید نگاهت را آذین بسته است.
بهار 2008 میلادی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر