این زنان ما را به گناه می اندازند / بخشی از خاطرات زندان ژیلا بنی یعقوب / مسعود کدخدایی

ژیلا بنی یعقوب روزنامه نگاری است که در سال 1385 دوبار و در مجموع پانزده روز در بند 209 زندان اوین که بند امنیتی وزارت اطلاعات جمهوری اسلامی است اسیر می‎شود.

در اوین بازجوهایی که دوست دارند "کارشناس" صدایشان کنند، به این خانم روزنامه نگار می‎گویند "مهمان". بار دوم که بنی یعقوب -مانند بار اول- برای تهیه گزارش به دیدن تظاهراتی مسالمت‎آمیز و قانونی رفته و گرفتار می‎شود اسفند ماه است. او را با سی و دو زن دیگر گرفته‎اند.

ژیلا چون نمی‎پذیرد با چشم‎بند به پرسش‎های بازجو جواب بدهد، به سلول انفرادی می‎افتد و صبح با صدای اذان مردی از سلول پشتی از خواب برخیزانده می‎شود. او صدا را می‎شناسد چون پیش از آن که به انفرادی بیفتد نیز همراه با زنان دیگر این صدا را، با آن لهجه‎ی غریبه شنیده است. مرد از همان پشت دیوار به آن‎ها گفته بود فارسی بلد نیست و آنها فهمیده بودند که مؤذن و هم سلولی‎هایش عرب و از القاعده یا طالبان هستند.

ژیلا بنی یعقوب و زنان دیگر، در آن بند عمومی برای روحیه گرفتن و گذراندن وقت، شعر و سرودهایی می‎خواندند، اما نگو که خطا کرده بودند و خود نمی‎دانستند، تا آن که یکی از مأموران می‎آید و به او چنین می‎گوید که در زیر می خوانید:

"تعدادی از مردان زندانی که در همسایگی‎اتان زندانی‎اند، از شما به مسئولین شکایت برده اند."

حیرت زده گفتم: "از ما شکایت کرده‎اند؟! مگر ما چه بدی در حق‎شان کرده‎ایم؟!"

"از سرودها و شعرهایی که می‎خوانید ناراحت شده‎اند. می‎گویند این زنان ما را به گناه می‎اندازند."

این بار حیرت‎زده‎تر از قبل پرسیدم: "ما سرود می‎خوانیم و آن‎ها به گناه می‎افتند؟! سرود خواندن ما چه ربطی به آن‎ها دارد!؟"

"می‎گویند صدای شما موجب می‎شود آن‎ها به گناه بیفتند. مگر نمی دانی از نظر آن ها شنیدن صدای زنان به ویژه وقتی آواز می‎خوانند حرام است؟"

تازه فهمیدم! پس او در باره همان همسایه‎های القاعده‎ای حرف می‎زند. دوباره به سادگیِ خودم خندیدم. ما را بگو که همین چند روز پیش می‎خواستیم درِ دوستی را با آن‎ها باز کنیم".

در زیر مشخصات کتاب و چند لینک در باره خانم بنی یعقوب را می‎بینید. او داستان زندان رفتنش را بسیار ساده و صمیمی بیان کرده و مانند بسیاری از این دست خاطرات هیچ به فکر دراماتیزه کردن قضایا یا پرداختن جمله‎های احساسی یا "برافروختن خشم انقلابی" خواننده نبوده که این بر ارزش کتاب می‎افزاید. او روایتش را می‎گوید و می‎گذرد و ما را با بار سنگین بی‎عدالتی‎هایی که بر زندانیان رفته تنها می‎گذارد.

زنان در بند 209 اوین، ژیلا بنی یعقوب، ۱۷۲صص، چاپ نخست ۲۰۱۱، نشر باران، استکهلم

https://fa.wikipedia.org/wiki/%DA%98%DB%8C%D9%84%D8%A7_%D8%A8%D9%86%DB%8C%E2%80%8C%DB%8C%D8%B9%D9%82%D9%88%D8%A8

http://aftabnews.ir/vdciqya3.t1ayu2bcct.html

https://www.radiozamaneh.com/40273