به یادِ عاشقان / شعر / رضا مقصدی

امشب از زبانه های آتشم / امشب اين دلِ تپنده ی به خون نشسته ام / يادِ عاشقانِ سالهای سر بلندِ دور را / نغمه ای، دوباره ساز کرد.
يادِ عاشقان

..........
امشب از زبانه های آتشم
امشب اين دلِ تپنده ی به خون نشسته ام
يادِ عاشقانِ سالهای سر بلندِ دور را
نغمه ای، دوباره ساز کرد.

با بلندِ آتشی که در دلم زبانه می کشد
در کشاکشم.

امشب اين دلِ مشوّشم
ره، به سوی آرزوی تازه باز کرد.

خونِ من اگر که ريخت
گر سرودِ سينه ام دوباره رنگِ غم گرفت
شادیِ زمانه از دلِ اميدوارِ مردمم اگر گريخت-
باغ را به خنده ، مژده آوريد
لاله های دشت را خبر کنيد

آن بهار ِ بی قرار ِ برگ وُ بارِ ما
می رسد ز راه.

با دلی، پُر از ترانه های سبز ِدوستی
با تنی ،شکفته از شکوفه های عشق
با طراوتی ،ز خنده ی بنفشه های صبحگاه.

آه ... ای دلِ غمين ! ببين!
امشب از اميدهای تازه، سرخوشم
در سپيده های آسمانِ ميهنم
بال می کشم.

ای شما بهار را در انتظار !
اين زمان ، شکفته ام چو باغِ پُرشکوفه ی بهار.

رضا مقصدی