نرگس محمدی، نایب رییس
کانون مدافعان حقوق بشر و زندانی سیاسی محبوس در زندان اوین، در سالروز تولد
فرزندانش (هفتم آذر ماه)، نامه سرگشاد‌ه‌ای برای آنها نوشته است. او در این دل‌نوشته گفته
است دیگر تصویری روشن و واقعی از چهره کودکانش ندارد.
کانون مدافعان حقوق بشر
ضمن انتشار این نامه نوشته است نرگس محمدی در سه سال گذشته جشن تولد کودکانش را در
زندان جشن گرفته: «فرزندانی که به دلیل مهاجرت اجباری، امکان ملاقات با مادر خود
را ندارند.»
به
دنبال بازداشت، محکومیت و زندانی شدن نرگس محمدی، فرزندان این مدافع حقوق بشر به
نزد پدرشان در فرانسه رفتند.
تقی
رحمانی، فعال سیاسی و همسر نرگس محمدی، در پی فشارهای مقام‌های امنیتی و قضایی و
صدور دستور اجرای حکم پنج سال زندان، از سال ۱۳۹۰
به اجبار به فرانسه مهاجرت کرده است.
متن
زیر نوشته نرگس محمدی برای کودکانش است:
«بیش
از ۱۰۰ سال پیش مادر بزرگم زاده شد و ۶۷
سال پیش مادرم را زایید، فرزند و نوه‌های مادر بزرگم در تقلای آزادی، اعدام،
زندانی و شکنجه شدند و مادر، رنج‌ها کشید و رفت.
مادرم
۴۵ سال پیش مرا زایید و از حبس و بازداشت و هجرت عزیزانش نالید و
اکنون مبتلا به بیماری‌هایی است که حتی توان ملاقات مرا در زندان ندارد. من ۱۱
سال پیش فرزندانم را زاییدم و اکنون در حسرت دیدارشان در گوشه زندانم.
بیش
از ۱۰۰ سال است که زاییده شدیم و زاییدیم. دختر و بعد مادر شدیم و به
موازات این تسلسل و تداوم زایش‌ها و مادرانگی‌ها، قصه پر غصه آزادی، در پای چوبه‌های
دار و دالان‌های شکنجه و سلول‌ها، از گلوگاه‌های خسته نجوا شد و می‌شود.»
«آه
اگر آزادی سرودی می‌خواند کوچک، حتی کوچک‌تر از گلوگاه پرنده.»
«در
زمانه‌ای که شدت اشتیاق ثروت و لذت و جذابیت قدرت، از غیر پیشی گرفته، نوشتن از
عشق و مهر مادرانه و محبت به بشر، اگر نگویم بیهوده، اما چو آواز خروس بی‌محل است.
می‌دانم در این اوضاع و احوال زمانه، نوشته‌ام به آواز خروس بی محل می‌ماند.
هفت
آذر روز تولد کودکان در غربت من است.
سومین
بار شمع تولد کیانا و علی را در زندان روشن می‌کنم، هر چند دیگر تصویری روشن و
واقعی از چهره‌های نازنین شان ندارم. کیانا در تماسی که داشتم، می‌گفت مامان نرگس
تو الان چه شکلی شدی؟ می‌دانم که دیگر فرزندانم هم تصویری از من ندارند. و این
نمایش تصویر عریان استبداد و ظلم است. هجران طولانی شده و به این می‌اندیشم که اگر
روزی در جدال استبداد با آزادی، در کشمکش دل و عقل و عشق و مصلحت، دل وانهادیم،
اکنون به روزگاری رسیدیم که به جدال دل با دل مبتلا شده و به تکه‌تکه شدن قلب‌هایمان
تن داده‌ایم.»
کیانا
و علی جان، تولدتان مبارک
مامان
نرگس، زندان اوین
برگرفته از تریبیون زمانه
سه شنبه، ۷ام آذر،۱۳۹۶
سه شنبه، ۷ام آذر،۱۳۹۶
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر