پائی که با خاوران میرود / شعر/ ملیحه تیره گل/ (تقدیم به کانون زندانیان سیاسی در تبعید- به ویژه به بابک عماد)

زمانی پشت و رو می­شود خاوران

که گام، پشت و رو می­شود؛

گام زمانی پشت و رو می­شود،

که این به آن، آن به این می­­گوید

تند نرو می­افتی؛

"پائی که با خاوران میرود" / ملیحه تیره گل

(تقدیم به کانون زندانیان سیاسی در تبعید- به ویژه به بابک عماد)

پائی که با «خاوران» می­رود، از دست نمی­‌رود.

از دست زمانی می‌­رود پا،

که از می­‌رود می­افتد؛

زمانی پشت و رو می­شود خاوران

که گام، پشت و رو می­شود؛

گام، زمانی پشت و رو می­شود،

که این به آن، آن به این می­­گوید

تند نرو می­افتی؛

و عقربه­‌های این ساعتِ مدید

در روزنِ فروشی‌­ی آن زن­، ارگان فروشی‌­ی آن مرد، 

کارتن/ خوابگاهِ کودک خیابانی­

تند می­روند و- ناشگفتا-

که نمی­افتند.