یک حرف خصوصی، شعر، ملیحه تیره‌گل

بیست سال است که آن ریگ، شتابان در پرواز است  / مانند هواپیمای بی‌­سرنشین / 

هی عکس می­گیرد از آن اتاق / که نمی­دانم حالا / مسکونی است یا متروک.

                                         یک حرفِ خصوصی            

ملیحه تیره گل

 

برای خسرو دوامی

بیست سال پیش

یعنی سال دو هزار

من در لس انجلس بودم

تنها، توی آن اتاق در شماره­‌ی معکوسِ تایم اسکویر شرکت کردم

با مشارکت تلویزیون

خسرو فردایش گفت: من یک ریگ به پنجره­‌ات زدم

تا ببینم لحظه­‌ی تحویل را با چه کسی سر می­کنی.

پرسیدم: دیدی با چه کسی سر کردم؟

خندید

با تأسف سری تکان داد که یعنی هیچ.

حالا

بیست سال است که آن ریگ، شتابان در پرواز است

مانند هواپیمای بی‌­سرنشین

هی عکس می­گیرد از آن اتاق

که نمی­دانم حالا

مسکونی است یا متروک.

و خسرو می­داند ریگ به پنجره­‌ام که می­خورد

صدای عصای اردشیر برمی­خیزد؛

برمی­خیزد که خسرو جان نگران نباش! 

من با ملی هستم.

(ساعت 5/9  شبِ 31 دسامبر 2019 به وقت هوستون- تگزاس)