زبان های پدرم / شعر به دو زبان/ مجید نفیسی

آخرین زبانش را، خود به‌تنهایی آموخت.

در فیلمی از خواهرم نوشین
او را می‌بینیم که در واپسین روزهای زندگی
روی صندلی چرخدار نشسته
گلسرخی را می‌بوسد و با آن حرف می‌زند.

زبان‎های پدرم 

پدرم به‌جز فارسی
چند زبان دیگر می‌دانست.
وقتی فراموشی بر او فرود‌آمد
می‌خواست حافظه‌اش را بیازماید
پس لبهایش را غنچه می‌کرد
و بارها به آلمانی می‌خواند:
"ون دو میش کوسن ویلست
موس دو ورلیب زاین.
اگر می‌خواهی مرا ببوسی
باید عاشق باشی."

من خود شاهد بودم
در دوران کودکیم
وقتی هر شنبه‌شب
یکی از دانشجویانش
به خانه‌ی ما می‌آمد
تا به او روسی درس دهد.

آخرین زبانش را
خود به‌تنهایی آموخت.
در فیلمی از خواهرم نوشین
او را می‌بینیم که در واپسین روزهای زندگی
روی صندلی چرخدار نشسته
گلسرخی را می‌بوسد
و با آن حرف می‌زند.

مجید نفیسی
دهم سپتامبر دوهزار‌و‌هفده
 

Languages of My Father

My father knew other languages

.Besides Persian

When dementia came upon him

He wanted to test his memory

So he puckered his lips

And sang in German time after time:

“Wenn du mich küssen willst

Musst du verliebt sein.

If you want to kiss me

".You must be in love

I was present

When every Saturday night

During my childhood

One of his students

Came to our house

.To teach him Russian

He taught himself

.His last language

In a film made by my sister Nooshin

We see him in his last days of life

Sitting in a wheelchair

.Talking to and kissing a rose

Majid Naficy

September 10, 2017