میان دو باران / شعر به دو زبان فارسی و انگلیسی / مجید نفیسی

آن کس که باورش را
به زیستن از دست داده بود
اینک در هیاتِ پرنده‌ای
بازگشته است
و ترا از فراز دریا
پیاپی می‌خواند.

در مهلتِ میان دو باران
شال و کلاه کن
عصای سپیدت را بدست گیر
و از کنار آبهای آرام
به دلِ گرمِ زمین
راه جو.

آن کس که باورش را
به زیستن از دست داده بود
اینک در هیاتِ پرنده‌ای
بازگشته است
و ترا از فراز دریا
پیاپی می‌خواند.

یک روز
خاکسترِ پیکرش را
از عرشه‌ی کشتی
به آبهای آرام سپردی
و همراه با دخترانش
سخت گریستی.

اکنون او می‌خواهد
از لحظه‌های کوتاه زندگی
با تو سخن بگوید
پیش از اینکه تندبارِ دیگری
او را از تو جدا کند.

مجید نفیسی
چهارم ژانویه ۲۰۱۷

Between Two Rains

In the respite between two rains

Put on your hat and scarf,

Take your white cane

And along the Pacific

Find a way

To the warm heart of the earth.

The one who lost belief in life

Has returned

In the form of a bird

Calling you incessantly

Over the sea.

One day

You surrendered his ashes

To the Pacific

From the deck of a ferry

And alongside his daughters

You wept deeply.

Now he wants

To speak with you

Of the short moments of life

Before another heavy rain

Separate him from you.

Majid Naficy

January 4, 2017