چند شعر از:خالد بایزیدی(دلیر) / به مردم به پا خواسته کردستان

دیشب، جنگل در گوش سنگین جلادانش بانگ زد:

از هر درختی که قطعه قطعه کردید، 

در سینه‌‌ی سبزم، 

هزار درخت معطر می روید.

چند شعر از: خالد بایزیدی (دلیر)

به مردم به پا خواسته‌ی کردستان

*
دیشب، نجوای جنگل، 

لالایی درخت‌های جوانِ به‌خواب رفته‌اش بود

و فریادی در گوشِ سنگین جلادان:

از هر درختی که قطعه، قطعه کردید

در سینه‌ی‌ سبزم

هزاران درخت معطر می‌روید

زیرا با خون شهیدان  

آبیاری شده‌اند.

*

اعدامی، بَر پروُ بال کبوتران دست کشید و گفت: 

به جنگل‌ها بگوئید مبادا ازدرخت‌ها 

چوبه‌ی داری یا قفس‌ی بسازند؛

چشم‌های آبی آسمان

در انتظار پرواز پرندگان است

*

چوبه‎ی دار، مجالش نداد 

تا به بهار بیندیشد؛

پروانه‌ای برشانه‌اش نشست

و چه زود، پر زد و رفت.

*

در آینه اشک‌هایم را پاک می‌کنم

موهایم را شانه می‌‌زنم

زیباترین لباس‌هایم را می‌پوشم

و به جلادانم می‌گویم:

سرزمینم را می‌بینید چه شادمانه

عزیزترین شاهین‌هایش را

درسینه‌ی آبی آسمان 

به خاک می‌سپارد؟ 

آئینه، ماتم گرفت

زار‌یِ مادری، آئینه‌گی‌اش را درهم ریخت