This site is dedicated to the creations of Independent Iranian Artists

چهارشنبه، خرداد ۱۶، ۱۳۹۷

گزارش برگزاری بزرگداشت پنجاهمین سالگرد تأسیس کانون نویسندگان ایران در شهر لس آنجلس، آمریکا


اعضاء کانون نویسندگان ایران و کانون نویسندگان در تبعید، ساکن لس آنجلس.

از چپ: کامبیز قائمقام، برگزار کننده برنامه،
 فضل الله روحانی، مجید نفیسی، پرتو نوری علا، بیژن بیجاری


در بعد از ظهر روز دوشنبه، چهارم ژوئن 2018، برابر با 14 خرداد 1396، چهار تن از اعضاء کانون نویسندگان ایران و کانون نویسندگان در تبعید، به مناسبت پنجاهمین سالگرد تأسیس کانون نویسندگان ایران، مراسم سخنرانی و بزرگداشتی در محل کانون سخن، در لس آنجلس برگزار کردند. در این مراسم به همت روزنامه نگار و برنامه ساز رادیو و تلویزیون، خانم هنگامه عباسی، کیک بزرگی تدارک دیده شده بود. با آرم کانون نویسندگان و با جمله "پنجاهمین سالگرد تأسیس کانون نویسندگان ایران گرامی باد"، همانند همان کیکی که در ایران، اعضاء کانون برای بزرگداشت کانون نویسندگان تدارک دیده بودند که با یورش مأموران امنیتی و لباس شخصی ها برنامه برهم خورد و همه اسناد و مدارک و بنرها، و لابد کیک هم، به غارت رفت.




در ابتدای برنامه، آقای کامبیز قائمقام، یکی از مؤسسین کانون سخن، ضمن خوشآمد گویی به سخنرانان و حاضران در برنامه، شرح مختصری از اخبار روز را بیان داشت و سپس به معرفی سخنرانان پرداخت

پرتو نوری علا اولین سخنران، یکی از اعضاء قدیمی‌ِ کانون نویسندگان ایران در دوره اول و دوره دوم کانون، از طرف همه سخنرانان، از مؤسسین و مسئولین کانون سخن، آقایان کامبیز قائمقام، بهمن شهزادی  و فریار نیکبخت که امکان برگزاری این بزرگداشت را در لس آنجلس فراهم کرده بودند سپاسگزاری کرد.
پرتو سخنان خود را با عنوان تاریخچۀ تشکیل کانون نویسندگان ایران که خود شاهد تمام مراحل آن بود، آغاز کرد. وی سپس از زمینه های قبلیِ شکل گیری و تأسیس کانون نویسندگان در اردیبهشت 1347، در ایران، و تعلیق آن در سال 1349 سخن گفت. پرتو نوری علا در ادامه سخنانش به شروع مجدد فعالیت های علنی و رسمی کانون در دوره دوم از سال 1355 تا پایان دهه 60، که با یورش مأموران امنیتی رژیم اسلامی به محل کانون نویسندگان و ضبط همه اسناد کانون مربوط به اعضاء و پلمپ کردن دفترکانون، که به حالت تعلیق درآمد، پرداخت.





سخنران بعدی مجید نفیسی بود.
نفیسی پس از صحبت کوتاهی در باره کانون نویسندگان در تبعید و فعالیت های هیأت دبیران و اعضاء ش، قطعه شعر بلندی که پس از کشته شدن زنده یاد محمد مختاری به دست مزدوران رژیم اسلامی، سروده بود را قرائت کرد.

.






سخنران بعدی فضل الله روحانی بود.

ایشان مروری سریع بر تاریخ کانون نویسندگان ایران داشت و از نقش منفی حزب توده در کانون گفت. آقای روحانی متذکر شد که منبع تمام صحبت هایش کتاب تاریخچه کانون نویسندگان، تألیف محمدعلی سپانلو است که چند سال پیش در سوئد، توسط نشر باران منتشر شده بود.






چهارمین و آخرین سخنران، بیژن بیجاری بود.
او سخنان خود را با عنوان "در ستایش "نامِ بسیاری"..."، آغاز کرد
بیجاری مروری اجمالی داشت بر فعالیت های کانون نویسندگان (بعد از تیرماه 1360)، و چند ماه بعد از تیرباران زنده یاد سعید سلطانپور، عضو کانون نویسندگان، و متعافب آن یورش مأموران رژیم به دفتر کانون نویسندگان و چپاول آن، و پلمپ کردن دفتر کانون. بیجاری سپس به ذکر تاریخ دقیق دستآوردهای مهم کانون، نظیر انتشار متن "ما نویسنده ایم" و "پیش نویس متن منشور کانون" و برگزاری نشست های جمع مشورتی ... پرداخت. بیجاری با ذکر نام اعضاء کشته شده کانون نویسندگان یاد آنان را گرامی داشت. در پایان نیز هم او اشاراتی داشت به وضعیت فعلی کانون نویسندگان در ایران و ارج نهادن بر فعالیت های هیأت دبیران، اعضاء و دوستاران این نخستین نهاد صنفی / مدنی / فرهنگی و ادبی ایران.


جلسۀ بزرگداشت پنجاهمین سالگرد تأسیس کانون نویسندگان ایران، در لس آنجلس با قدردانی از زحمات هیأت دبیران و اعضاء کانون، از 50 سال پیش تا کنون، و دادن پاسخ به پرسش های شرکت کنندگان در جلسه، و بریدن کیکی با آرم کانون نویسندگان ایران و تقسیم آن میان حاضران خاتمه یافت.



گزارش این برنامه در سایت ایرون دات کام  
گزارش این برنامه در سایت الکترونیکی اخبار روز
http://www.akhbar-rooz.com/news.jsp?essayId=86981
گزارش این برنامه در سایت کانون نویسندگان در تبعید
http://iwae.info/1397/03/گزارش-برگزاری-بزرگداشت-پنجاهمین-سالگ/
گزارش این برنامه در فیس بوک کانون سخن  
گزارش ویدیویی این برنامه در یوتیوب














۵ نظر:

ناشناس گفت...

این برنامه یکی از پر بارترین برنامهای کانون بود که به نحوی بسیار منظم و جالب برگذار شد. خوانش مجید نفیسی از یکی از اشعارش و خوشحالی ٫شادمانی و رضایت شرکت کننده گان و در پایان تقسیم کیک و چای خاطره زیبایی را برای همهگان باقی گذاشت.

Partow, Literature, Art and Culture گفت...

من از طرف خودم و سایر سخنرانان از حسن نظر شما تشکر می کنم.

نیکبخت گفت...

خانم پرتو گرامی:
از برنامه آموزنده شما بسیار شادمانم. ما روشنفکران علیرغم حسن نیت و صرف یک عمر در خدمت دیگران یا در دنبال کردن آرمانها و نشر عقاید آرمانی در میان مردم، مسئول پیشامدها و سرنوشت مردمانی که در محیط ساخته و پرداخته ما زنگی می کنند نیز هستیم.
انتقاد از گذشته خود در چنین مراسمی جای شایسته ای داشت که خالی ماند. گوشه ای از چنین مسئولیتی میتوانست اشاره به نقش ویرانگر متفکرینی مانند جلال آل احمد و همراهی روشنفکران چپ با اندیشه های ارتجاعی و ضد بشری اسلام گرایان باشد.
انتقاد بجای شما به حرکات شنیع دولت آبادی، میتوانست لا اقل به انتقاد از جنبه هائی از گذشته جمع روشنفکران دهه های چهل و پنجاه - و دوران فعلی نیز - گسترش یابد. همه تقصیر ها متوجه شاه و شیخ و طبقات و افراد خاص نبوده و نیست. تقصیر های ما را چه کسی باید بر شمارد؟
فریار نیکبخت
از موسسین کانون سخن

Partow, Literature, Art and Culture گفت...

آقای نیکبخت گرامی، ممنون از شما
بله، با شما موافقم که کارنامه ینچاه ساله ای خالی از اشتباه و مشکلات نیست. من خود از آغاز کانون، به عنوان عضوی بسیار جوان و ساکت، شاهد بسیاری درگیری ها، مکالمات، بحث و جدل های گوناگون و بویژه کارشکنی های آشکار در هر دو دوره اول و دوم کانون بودم. اما وقت محدود چهار سخنران، اجازه گفتن آن موارد را به من نمی داد و دو دیگر این که معمولن در بزرگداشت ها به جنبه های مثبت یک شخص، یا عملکرد ارگانی پرداخته می شود.

محمدعلی شاکری یکتا گفت...

خوشحالم لااقل در لس آنجلس نریختند جلسه را تعطیل کنند. دیگر سخن اینکه هنوز هم بهانه ای هست سالگرد کانون نویسندگان ایران را به شما شادباش بگویم.