بیانیه در محکومیت بازداشت سینماگران
با امضای ۱۴۰ شخصیت فرهنگی مقیم خارج
متن بیانیه
با
تشدید روند تزلزل پایه‌های حکومت استبدادی و مرتجع جمهوری اسلامی ایران در سال‌ها
و، بخصوص، ماه‌های اخیر، بخاطر اِعمال انواع فشارهای مادی و معیشتی بر اقشار
مختلف مردم، تحمیل اَشکال گوناگون تبعیض، به ویژه در خصوص زنان، دگراندیشان و
اقلیت‌های قومی و مذهبی، فساد گسترده در ارکان مختلف حکمرانی، ناکارآمدی مقامات و
پی‌گرفتن سیاست‌های ضد منافع ملی که منجر به اِعمال شدیدترین تحریم‌های اقتصادی
علیه ایران شده و، علاوه بر وارد آوردن فشارهای کمرشکن و بی‌سابقه بر خانواده‌ها
و همۀ آحاد مردم، زمینه‌های فروپاشی بنیان‌های اخلاقی جامعه را نیز فراهم آورده
است، دامنۀ نارضایتی‌های عمیق عمومی افزایش یافته و برگزاری پی در پی اعتصابات
کارگران و کارمندان و گسترش روزافزون اعتراضات و تظاهرات در شهرهای مختلف ایران،
موجب درگیری‌های رو در روی مردم با حکومت شده و شرایط را برای حرکت سراسری آن‌ها
علیه حکومت نامشروع اسلامی فراهم کرده است.
در وضعیت موجود و در برخورد با چنین
بحران فزاینده‌ای است که نهادهای امنیتی چندگانه و تصمیم‌گیران اصلی رژیم در رده‌های
بالای حکومتی، به تبعیت از ارادۀ مستقیم علی خامنه‌ای، ولی فقیه و رهبر حکومت اسلامی،
در روزها و هفته‌های اخیر شمشیر را از رو بسته و برای ایجاد هراس در جامعه، به
منظور پیشگیری از سقوط محتوم رژیم، اقدام به سخت‌گیری‌های بیشتر در فضای اجتماعی
- از جمله برخورد شدیدتر با مخالفان حجاب اجباری با افزودن بر تعداد گشت‌های
ارشاد و بازرسی خودروها در خیابان‌های شهرهای مختلف - و سرکوب شدیدتر و بی‌رحمانه‌تر
منتقدان و مخالفان و فعالان کارگری و صنفی و حقوق مدنی، بازداشت‌های غیرقانونی،
حذف صداهای منتقد و معترض، یا حامی اعتراضات مردمی، کرده و با یورش نیروهای
امنیتی به خانه‌ها و مراکز اجتماع مردمی، شمار زیادی از اعضای خانواده‌های جان‌باختگان
اعتراضات آبان سال 98، شخصیت‌های شناخته و ناشناختۀ سیاسی، فرهنگی، هنری، سینمائی
ورزشی و منتقدان صریح حکومت و سیاست‌های ضد مردمی و ضد منافع ملی و ضد دیدگاه‌های
خود را دستگیر و روانه زندان کرده است.
در همین راستا و به دنبال بازداشت و دستگیری محمد رسول‌اف و مصطفی آل‌احمد،
دو سینماگر مغضوب حکومت، در روز جمعۀ گذشته، ۱۷
تیر ماه ۱۴۰۱ خورشیدی برابر با ۸ جولای ۲۰۲۲
میلادی، که موجب اعتراض شمار زیادی از هنرمندان عرصۀ سینما در داخل کشور و صدور
بیانیه‌ای در حمایت از آنان شد، روز دوشنبه این هفته جعفر پناهی، یکی دیگر از
سینماگران مورد غضب حکومت، که به همراه چند نفر دیگر از هنرمندان برای دادخواهی و
پی‌گیری پرونده دو همکار بازداشتی خود به دادسرای زندان اوین رفته بود، نیز
بازداشت و روانۀ زندان شد!
محمد رسول‌اف و جعفر پناهی هر دو از فیلمسازان سرشناس و برجستۀ ایران
هستند که علی‌رغم تولید آثار باارزشی که در اغلب جشنواره‌های جهانی مورد تحسین و
تقدیر قرار گرفته و جوائز متعددی نصیب آن‌ها شده است، مستمرا مورد تعرض حکومت
اسلامی قرار گرفته و نه فقط بارها بازداشت و زندانی شده‌اند بلکه با صدور
حکم محرومیت از فیلمنامه‌نویسی و فیلمسازی و سفر به خارج از ایران، کلیۀ حقوق
مسلم انسانی از آن‌ها سلب و دریغ شده است.
بهترین توضیح دربارۀ اتهام وارده به این هنرمندان و برداشت از نتیجۀ
بازداشت و حبس غیرقانونی آن‌ها سخنی است که چندی پیش محمد رسول‌اف در مصاحبه‌ای
با ماهنامه «حق ملت» بیان کرده و گفته است: «... همان اتهام کلیشه‌ای “اجتماع و
تبانی علیه امنیت ملی.” اما پرسش اصلی اینجاست که یک فیلمساز چطور می‌تواند
امنیت ملی را بر هم بزند؟ وقتی تناسب بین اتهام و متهم تا این اندازه غیرمنطقی و
ناموجه است، تبعات آن هم نامتناسب و بدقواره خواهد بود. با این‌همه، گمان می‌کنم
شاید هدف اصلی تصمیم‌گیران خط و نشان کشیدن برای دیگر منتقدان و ایجاد واهمه
است. می‌خواهند با ایجاد فضای ارعاب صدای نقد رسمی و موثر در داخل کشور را خاموش
کرده و انتقادات اساسی و اصولی را به بحث‌های سیاسی سطحی و غرغر کردن در تاکسی‌ها
یا فضاهای مجازی تقلیل دهند.»
ما امضاء کنندگان این بیانیه، برای جلوگیری از ایجاد فضای ارعاب و
ترس در جامعه و ممانعت از خاموشی انتقادات و اعتراضات اساسی و اصولی نسبت به
رفتار و سیاست‌های حکومت اسلامی، ضمن حمایت از همۀ فعالان سیاسی و کنشگران مدنی
در داخل کشور، تاکید بر حق مسلم آزادی نقد و انتقاد توسط هر فرد یا هر گروه سیاسی
و مدنی، و همچنین پشتیبانی از برگزاری اعتصابات، اعتراضات و تظاهرات همۀ اقشار
مردم، بازداشت و حبس کلیۀ فعالان سیاسی و مدنی، به ویژه محمد رسول‌اف، مصطفی آل‌احمد
و جعفر پناهی، را به شدت محکوم کرده و خواهان آزادی بی‌قید و شرط هرچه سریعتر
آنان هستیم.
امضاء کنندگان بیانیه:
علیرضا آبیز – علی آشوری - عسگر آهنین - پروین اردلان – هوشنگ اسدی -
بیژن اسدی‌پور – پری اباصلتی – ایرج ادیب‌زاده – سودابه اشرفی – حسين افصحى -
داریوش اقبالی - آرا امیری - آسیه امینی - مهدی امینی – سعید اویسی – عیسی
بازیار - جمشید باستانی –عباس بختیاری - وحید بدیعی – میترا بدره - علی بزرگمهر -
فرید بزرگمهر – رضا برومند - سهیل پارسا – تورج
پارسی - هاشم پورکریم – عباس پهلوان – عسل پهلوان – معصومه تقی‌پور – نیره توحیدی
- رضا جابر انصاری – حسین جعفری - محمد جلالی چیمه (م. سحر) – محمد سعید حبشی –
حمید حمیدی – نسرین حمیدی – فاطمه حسین‌زاده - نسيم خاكسار – زهره خالقی – مهین
خدیوی - فیروزه خطیبی –بیژن خلیلی - رشید داوری – وازریک درساهاکیان – مهرداد
درویش‌پور - ستار دلدار - اکبر ذوالقرنین - حسن رجب‌نژاد – ناصر رحمانى‌نژاد -
اردوان روزبه – فواد روستایی - مسعود رهنما – اردشیر زارع‌زاده - ناصر زراعتی –
حسن زرهی – منوچهر سالکی - اکبر سردوزامی – هما سرشار –ساره سکوت – اردلان سرفراز
– حسین سماکار - نیما سروستانی - بيژن شاهمرادى – منصوره شجاعی - روحی شفیعی -
رامین صادق خانجانی - علی صدیقی – کوروش صحتی - شاهرخ صفوی - سام‌الدین ضیائی –
اشکبوس طالبی - جواد طالعی – کمال طراوتی - شهره عاصمی – قادر عبدالله – شهلا
عبقری – سیاوش عبقری - نازی عظیما - امیر عزتی – رضا علامه‌زاده - کاظم علمداری –
ممد عیدانی - جهانگیر غفاری - ناصر غفرانی‌فر - رخند غروی – فرشید فانی – فرزاد
فتاحی - بهمن فتحی – آذر فخر – فریدون فرح‌اندوز – بیتا فراهانی - ادریس فروغی -
منصور فرهنگ - ویدا فرهودی - علی فیاض – کیانوش فرید –فیروزه
فی فولادی – علی کامرانی - زیبا کرباسی - صمصام کشفی – سیامک قهرمان - محمود
کویر - مجید گلبابائی - لیلی گلزار - رضا گوهرزاد – علی لیمونادی – مسعود مافان -
مجید ماهیچی - لیلی محسنی - تقی مختار – پویان مقدسی - سیروس ملکوتی – نسرین
متحده – همایون مجد – علیرضا مجلل – فاطی محمدی – فریدون معزی‌مقدم - کامران ملک‌مطیعی
– اردوان مفید - نعمت میرزازاده (نعمت آزرم/ م. آزرم) - نیکان میلانی – شکوه
میرزادگی – هوشنگ میرهاشم – اسفندیار منفردزاده – علی‌اکبر مَهدی – شهباز
نخعی - اصغر نصرتی (چهره) - محسن نکومنش فرد - حسين نوش‌آذر - اسماعیل نوری‌علا
– پرتو نوری‌علا - هانری نهرینی – مینا نهرینی - مرتضی نگاهی – مسعود نقره‌کار –
بهروز نیکذات – صادق هاتفی – هلن همتی - عطا هودشتيان - محسن يلفانى.
جمع‌آوری امضاء ادامه دارد.
۱ نظر:
حق بر باطل پیروز است.
ارسال یک نظر